'k Wie wier en iepen dochs, doe't ik dy sei
Myn leafdewurden yn dy stille stoun
Doe't hiel de wrâld sa wiid to rêsten lei;
Dû witst it ek wol — 't wie in hill'ge joun.
Us sielen sprieken doe't ús mûlen swei;
En 'k miende, 'k hie dy hiel myn herte jown.
Binne eagen net oprjocht as ljochte dei?
Siz, hast dou yn myn eagen twivel foun?
Doest gien wiest, haw 'k earbiedich dy bitocht;
De skatten fan dyn leafde hold ik fêst
As moaije dreamen yn 'e iere moarn —
Mar doe't 'k myn hannen iependie yn 't ljocht
Hie 'k neat mear — Is 't in sinbitsjoening west?
Sa is myn leafdedream my stil ûnstoarn.
Fedde Schurer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten