It âldershûs

Troch séën skaet en lânnen,
    Fier oan 't westerstrân,
Tink ik mei sucht en triennen
    Oan dy, myn heitelân!
It wâllet troch myn herte
    Mei ing'le harpgerûs
Tink ik oan dy, myn Fryslân,
    En oan myn âldershûs.

Dêr blinke glêdde marren
    Yn 'e sinneskyn,
Hwer 't ranke boatsjes driuwe,
    Sêft dounsjend op 'e wyn.
En as de fûgels floitsje
    Op fean en bou en sân,
Hja geije 't út fen wille
    Yn dy, myn heitelân.

Yn 't beammeskaed biskûle,
    Stiet ús âlde went;
In smouter plakje op ierde
    Ha 'k nearne, nearne kend.
Dêr hat ús mem my widze
    Sa sillich yn 'e sûs,
Dêr boarte ik oan hjar knibbel
    Yn dy, myn âldershûs.

It wrede needlot twong my
    By myn âlden wei,
En alles, hwet ik lieaf ha,
    Liet ik yn Fryslân nei.
Dêr wenne alear in famke,
    Der joech my herte en hân,
Nou rêst hja op it tsjerkhôf
    Yn 't ynlieaf heitelân.

Lit my ek ienkear lizze
    Yn 'e Fryske groun;
Foar 't my myn lân werom hat,
    Hab ik nin rêste foun;
'k Wol oer de séën strûze
    Troch stoarm en weachgebrûs,
En stearre yn 't âlde Fryslân,
    Yn 't ynlieaf âldershûs.

Pieter Jelles Troelstra