Jonker Piet en Sibbel

Jonker Piet hie op 't oanretten fan in poep, dy syn heit him ta in gouverneur joun hie, in roun jier yn 't Frânske lân omswabbe, en as in great hear bankettearre. Mar net fetter, net riker, net better kaem er op it slot werom. Flokken hie er leard út 'e pin, en oare dingen dy't er foarhinne net neamen heard hie, en dy't er op it slot ek net leare koe. It Frânsk hie er wakkere hiem, en mei de fammen fen it slot libbe er lykas men der to Parys yn it Palais Royal mei libbet.

Daelk nei syn oankomste ('t wier op in waerme simmerjoun) siet er op in bank oan 'e bûteleane fen it slot mei in âld jachtpakje oan en boksen à la cosaque. Dêr kaem Sibbel, de slotboers dochter, mei in linige stap de leane del, jok en amers oer 'e skouders, en tinkende, det it in oar hearskip wier, gong se mei in frjeonlik „goen joun” foarby. Mar jonker seach har net, ef hy fleach as in hokling op hjar ta, en pytske hjar mei in ryske tsjin 'e rokken oan. Dêrmei hat men no it folgjende twiske jonker Piet en Sibbel.


JONKER

Bonjour, mijn allerliefste kind!
Zeg, waarom vliegt gij zoo gezwind?
Of kent gij dan den jonker niet,
Die voor een jaar het dorp verliet?
Ik heb gereisd in 't Fransche land,
Partout, partout, en homme galant:
Mais telle teinte, tels yeux jolis,
N'ont pas les belles de Paris.

SIBBEL

Goen joen, mynhear! Binn' jy dêr wer?
'k Bin wrammels blij det ik it hear.
Ik roun hwat gysten troch de lean,
En woe sa nei de yester gean.
Mar jonker, né! - ik koe jo net.
Ik tocht, jy wierne tier en fet;
Mar no binn' jo de klean sa rom;
Ek sprieken jy sa nuver krom.

JONKER
Hy kriget hjar by de hân, en smyt hjar it jok mei de amers fen it skouder ôf efter oer, en sa fuort hinne.

Morbleu, mon coeur, vous êtes niaise.
C'est des galanteries Françaises.
Kom, fop mij niet, mijn' lieve zus!
Gij weigert toch geen welkomstkus?
Amusons nous in deze laan,
En laat dat boerentuig maar staan.
Amusons nous, amusons nous!
Point d'amusements plus doux.

SIBBEL
Brimstiger

Ei fij, myn jonker! fij, myn freon!
Hwet binn' jy rimpen, mâl en gleon.
Jy binne dochs in grytmans bern;
Fij! lit my leaver mar bitsjen.
Och né! — Kom, foart! It wurdt to bot.
Rin nei jins fammen op it slot.
Ik nim myn amers en myn jok:
Wy haww' it nou mar tige drok.

JONKER
Hy glimket en strykt syn great Frânsk bosk hier yn 'e hichte.

Ma foi! vous êtes plus difficile
Que les laitières de la ville.
Ei! laat mij maar eens met u gaan,
En kijk mij dan eens vriend'lijk aan.
Of meent gij dat ik u niet min?
O ja! Gij zijt mijn hart en zin.
Je lui ferai pourtant la cour;
Elle est trop belle voor een boer.

SIBBEL
Noartich.

Ik hâld net fen de Frânske swier.
Och! praet mar as forline jier.
Sprek net to folle fen jins hert:
Hwent siker, Sibbel leaut it net.
It streakjen, jonker! helpt jo net:
Ik haw myn sin op Rommert set.
Dy wrot dêr yn 't roggefjild:
Dy haw ik leaver as jins jild.

JONKER
Hy gysgobbet.

Ah peste! Ah, quel trait mauvais!
Non, vive donc le goût Français!
Wel, meisje lief! word toch niet zot.
Die vent? Ik lach mij nog kapot.
Gij zijt te vlug, gij zijt te schoon
Voor een zoo lompen boerenzoon.
Je suis un cavalier galant.
Ik bied u aan mijn' linkerhand.

SIBBEL
Finnich en lilts.

Nin lofterhân, nin rjuchterhân
Fen sokken banjer fen it lân;
Mar earme Rommert, from en froed,
Dy wangen hat as mâlke en bloed.
Dêrom, o jonker Piet, myn frjeon!
'k Wier leaver by de Frânskes bleaun.
De famkes yn it Fryske lân,
Dy hâlde fen de rjuchterhân.

Eeltsje Halbertsma